Sposoby wykonania instalacji
JEDNOSTKI WEWNĘTRZNE
Do poprawnego zamontowania jednostki wewnętrznej potrzebujemy minimalnie 80-120 cm szerokości (w zależności od mocy jednostki) oraz około 40 cm wysokości (liczone od dołu klimatyzatora do sufitu). Zachowanie tych wymiarów jest konieczne ze względu na zapewnienie prawidłowej pracy urządzenia oraz późniejszy dostęp do niego w przypadku wykonywania przeglądu lub naprawy.
W przypadku montażu jednostki wewnętrznej mamy trzy możliwości wykonania instalacji freonowej. Wybór jest zależny od lokalizacji jednostek oraz możliwości/warunków technicznych w budynku. Dokonując wyceny podczas rozmowy telefonicznej lub osobiście w miejscu montażu zawsze staramy się znaleźć najkorzystniejsze rozwiązanie dla naszego Klienta. Na podstawie naszej wiedzy i doświadczenia jesteśmy w stanie zaproponować najlepszy sposób montażu uwzględniający warunki oraz potrzeby klientów. Należy wziąć pod uwagę, że długość instalacji wpływa na koszt jej wykonania (dłuższa instalacja to więcej materiału, a więc wyższy koszt montażu).
MOŻLIWOŚCI WYKONANIA INSTALACJI
w lewo w bruzdach lub w korycie
przewody z jednostki wewnętrznej są standardowo wyprowadzone w lewo od klimatyzatora. Mogą być ukryte w bruzdach w ścianie lub umieszczone w korycie maskującym (bez wiercenia w ścianach).
bezpośrednio przez ścianę
jest to najprostszy i najtańszy (ze względu na niewielką długość instalacji) sposób na połączenie ze sobą jednostek. Przewiert w ścianie jest wykonywany za jednostką wewnętrzną w lewym dolnym rogu. Przewody są ukryte za urządzeniem.
w prawo w bruzdach lub w korycie
Instalacja może być również wyprowadzona w prawo od klimatyzatora. Przewody mogą być ukryte w bruzdach w ścianie lub w korycie maskującym (bez wiercenia w ścianach).
JEDNOSTKI ZEWNĘTRZNE
Montażu jednostki zewnętrznej najczęściej dokonujemy na:
- metalowym stelażu zamontowanym do ściany,
- metalowym stelażu na dachu skośnym,
- plastikowych nóżkach,
- betonowych bloczkach / krawężnikach.
Dodatkowo w każdym przypadku stosujemy gumowe podkładki amortyzujące drgania agregatu, dzięki czemu agregat działa ciszej, a wibracje nie przechodzą na budynek.
Staramy się wybrać miejsce montażu tak, żeby zachować jak najmniejszą odległość między jednostkami (co przyczynia się do obniżenia kosztów montażu) oraz nie zaburzać estetyki budynku. Zasilanie klimatyzatora najczęściej podłączamy do najbliższego gniazda sieciowego 230V bądź prosto do rozdzielni (w przypadku klimatyzatorów o mocy powyżej 3,5 kW).
Możliwości odprowadzania skroplin
Podczas pracy w funkcji chłodzenia w jednostkach wewnętrznych dochodzi do procesu kondensacji, co oznacza, że para wodna w powietrzu skrapla się na zimnych powierzchniach chłodnicy wewnętrznej. To skroplenie wody jest naturalnym skutkiem procesu chłodzenia powietrza. Następnie ta skondensowana woda musi zostać odprowadzona, aby nie powodować wilgoci w pomieszczeniu ani nie uszkadzać urządzenia. Poniżej krótko opisujemy na czym polega każda z trzech dostępnych metod odprowadzania skroplin.
Grawitacyjnie do zbiornika lub do gruntu
Jest to najczęściej stosowana metoda. Polega na odprowadzeniu skroplin z najniższego punktu jednostki wewnętrznej na zewnątrz przy pomocy przewodu skroplinowego ułożonego ze spadem (minimum 1cm na 1 m). Woda może być odprowadzana do zbiornika lub do gruntu.
Grawitacyjnie do kanalizacji
Polega na odprowadzeniu skroplin przez połączenie przewodu skroplinowego z instalacją domową, która odprowadza nieczystości do systemu kanalizacyjnego, aby nieprzyjemny zapach nie wydobywał się z klimatyzatora do pomieszczeń. Jest to zdecydowanie najwygodniejszy system odprowadzania skroplin z klimatyzacji, jednak musi zostać przewidziany na etapie projektu instalacji.
Przy pomocy pompki skroplin
Jest to metoda stosowana w miejscach, gdzie nie ma możliwości zastosowania grawitacyjnego odpływu skroplin. Polega ona na zbieraniu skroplin z jednostki wewnętrznej i przepompowywaniu ich do miejsca, gdzie mogą być bezpiecznie usunięte.
